پنبه یک فیبر اصلی نرم و کرکی است که در یک غوزه یا محفظه محافظ در اطراف دانه‌های گیاهان پنبه‌ای از جنس Gossypium در خانواده گل خطمی Malvaceae رشد می‌کند.
فیبر تقریباً سلولز خالص است و می تواند حاوی درصد کمی از موم، چربی، پکتین و آب باشد. در شرایط طبیعی، غوزه های پنبه باعث افزایش پراکندگی دانه ها می شود.
این گیاه بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان از جمله قاره آمریکا، آفریقا، مصر و هند است. بیشترین تنوع گونه های پنبه وحشی در مکزیک و به دنبال آن استرالیا و آفریقا یافت می شود.
پنبه به طور مستقل در دنیای قدیم و جدید اهلی شد.
این نخ پنبه ضخیم اغلب به صورت نخ یا نخ ریسیده می شود و برای ساختن پارچه ای نرم، قابل تنفس و بادوام استفاده می شود. استفاده از پنبه برای پارچه تا پیش از تاریخ شناخته شده است.
تکه‌هایی از پارچه‌های پنبه‌ای مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد در تمدن دره سند و همچنین بقایای پارچه‌های مربوط به 4200 سال قبل از میلاد در پرو یافت شده است.
اگرچه از دوران باستان کشت می شد، اما اختراع پنبه پاکن بود که هزینه تولید را کاهش داد و منجر به استفاده گسترده از آن شد و امروزه پرمصرف ترین پارچه نخ پنبه لاکرا در لباس است.
برآوردهای فعلی برای تولید جهانی حدود 25 میلیون تن یا 110 میلیون عدل در سال است که 2.5 درصد از زمین های قابل کشت جهان را تشکیل می دهد.
هند بزرگترین تولید کننده نخ ابریشم اصل در جهان است. ایالات متحده آمریکا بزرگترین صادرکننده سال ها بوده است. کلمه “پنبه” ریشه عربی دارد که از کلمه عربی قطن (قطن یا قطون) گرفته شده است.
این کلمه معمولی برای نخ تی ماکارونی در عربی قرون وسطی بود. مارکوپولو در فصل 2 کتاب خود، استانی را که او آن را ختن می نامد در ترکستان، سین کیانگ امروزی، که در آن پنبه به وفور کشت می شد، توصیف می کند.
این کلمه در اواسط قرن دوازدهم وارد زبان های رومی شد و یک قرن بعد به زبان انگلیسی وارد شد. پارچه‌های پنبه‌ای برای روم‌های باستان به‌عنوان یک کالای وارداتی شناخته می‌شد، اما پنبه در سرزمین‌های رومی‌زبان کمیاب بود تا اینکه در اواخر قرون وسطی از سرزمین‌های عربی‌زبان با قیمت‌های بسیار پایین‌تر وارد شد.
- منابع:
- تبلیغات:
