ساعت مچی (Udedokei، به انگلیسی: watch) ساعتی است که با بستن آن به دور مچ با کمربند قابل حمل است.
این ساعت در اندازه کوچکی است که می توان آن را دور مچ قرار داد و در حالی که بدنه اصلی ساعت به یک کمربند (بند) متصل و ثابت است حمل کرد.
ساعت ست عاشقانه به صورت تمام استیل در کشورهای مختلف وجود دارد.
در زبان انگلیسی به آن ساعت (بریتانیایی: ساعت) می گویند، از جمله ساعت جیبی (به انگلیسی: pocketwatch)، یا ساعت مچی (به انگلیسی: wristwatch) زمانی که به طور خاص متمایز شود.
در زبان ژاپنی به طور کلی «ساعت» نامیده می‌شود.
اما در انگلیسی، ساعت‌هایی که استفاده نمی‌شوند مانند ساعت‌های رومیزی و دیواری، ساعت هستند و حتی در ژاپن نیز این صنعت بر اساس این طبقه‌بندی انگلیسی رفتار می‌شود.
از قرن نوزدهم، ساعت های جیبی یک ساعت قابل حمل رایج بوده اند و هر بار که می خواهید ساعت را بخوانید، باید آن را از جیب خود بیرون بیاورید.
اگر آن را به دور مچ دست خود بپیچید، عمل تشخیص بصری آنی است و می توانید در هر زمان از تمام دست ها و انگشتان خود استفاده کنید.
با این حال، برای جلوگیری از ایجاد مشکل، لازم بود ساعت کوچکتر شود و تا اوایل قرن بیستم بود که ساعت مچی به جای ساعت جیبی رایج شد.
در ابتدا، این ساعت مکانیکی شبیه به ساعت جیبی بود، اما تسمه کار کردن تاج را دشوار می کرد، بنابراین لازم بود آرایش مکانیکی 90 درجه چرخانده شود تا موقعیت تاج تغییر کند.
در یک ساعت جیبی، عقربه دوم (یک عقربه کوچک و یک صفحه برای عقربه دوم در موقعیتی متفاوت از عقربه های ساعت و دقیقه در مرکز صفحه قرار می گرفت) باید در طرف مقابل تاج قرار می گرفت.
اما در اوایل بسیاری از ساعت‌های مچی عقربه را در موقعیت ساعت 9 قرار می‌دادند، زیرا تاج آن به حالت ساعت 3 روی صفحه تغییر یافته بود.
دلیل قرار گرفتن عقربه دوم در موقعیت ساعت 9 روی کرنوگراف ها و غیره به این دلیل است که اعوجاج ساعت جیبی باقی می ماند.
ساعت‌های مچی مکانیکی تا دهه 1970 بر بازار جهانی تسلط داشتند و سوئیس پیشتاز تولید ساعت‌های جیبی بود.
