نام عمومی بادام هندی نمکی Anacardium از پیشوند یونانی کاردیا یونانی (kardia، kardía، “قلب”) و پسوند لاتین جدید ium تشکیل شده است. احتمالاً به شکل قلب میوه، به «بالای ساقه میوه»یا به اشاره اشاره دارد.
قبل از کارل لینه از کلمه آناکاردیوم برای اشاره به (درخت مهره های نشانگر) استفاده می شود.آن را به بادام هندی منتقل کرد. هر دو گیاه در یک خانواده هستند. از دنیای غرب (یا غرب) گرفته شده است.
این نامهای مشترک متنوعی در زبانهای مختلف در میان گسترههای متفاوتاش دارد، از جمله آناکاردیر (فرانسوی) با میوههایی که به آن pomme de Cajou، [14] caju (پرتغالی: [kaˈʒu])، یا acaju (پرتغالی) ) میگویند.
این گونه بومی شمال شرقی برزیل و جنوب شرقی ونزوئلا است و بعدها در دهه 1500 توسط کاشفان پرتغالی در سراسر جهان توزیع شد استعمارگران پرتغالی در برزیل کشف آجیل بادام هندی را از اوایل دهه 1550 آغاز کردند.
پرتغالی ها آن را بین سال های 1560 و 1565 به گوا، هند بردند. از آنجا، در سراسر آسیای جنوب شرقی و در نهایت آفریقا گسترش یافت.
در سال 2014، رشد سریع بادام هندی در ساحل عاج، این کشور را به برترین صادرکننده آفریقا تبدیل کرد نوسانات در قیمت های بازار جهانی، شرایط بد کاری، و دستمزد کم برای برداشتن نارضایتی در صنع.
هر و صبور که تکنیک پوست اندازی بادام هندی را به عنوان یک حرفه یاد گرفته اند، پوست اندازی می شود. در آفریقا و برزیل، بادام هندی توسط ماشین گلوله می شود. هسته پس از جدا شدن از پوسته خود، به کار بیشتری نیاز دارد.
پس از خشک شدن، پوشش بیرونی قهوه ای مایل به قرمز آن به صورت دستی یا مکانیکی کنده می شود.
سپس دانه ها درجه بندی شده و برای صادرات در خلاء بسته بندی می شوند. بیشتر بادام هندی خشک یا بو داده شده با روغن است، اگرچه بادام هندی خام در برخی از فروشگاه های تخصصی موجود است.