d در موقعیت آناتومیک سوزن بخیه دندانپزشکی اصلی یا ویژگی های عملیات. آخرین مرحله از عمل های جراحی که نیاز به برش یا پارگی دارند، بخیه زدن است.
تکنیک های بخیه در جراحی بسیار مهم است. در این مرحله، انتخاب مواد مناسب برای اعمال جراحی تروماتیک حیاتی است. هنگامی که مواد و روش های بستن زخم نامناسب باشد.
روند بهبود طبیعی می تواند طولانی تر شود. علاوه بر این، یکی از معدود شاخص هایی که بیمارانی که درمان جراحی دهان را برای تعیین مهارت پزشکان تکمیل کرده اند، ظاهر زخم بخیه شده است.
عموماً ترجیحات و عادات پزشک جراح در انتخاب بخیه مؤثر است. استفاده موثر از بخیه تنها زمانی امکان پذیر است که جراح از خواص سوزن و بخیه اطلاع داشته باشد و جراح این موارد را در نواحی خاصی اعمال کند.
بخیه زدن یک برنامه کاربردی برای ایجاد یکپارچگی بافتی است که پس از عمل جراحی پوسیده شده و خونریزی ناشی از آن را کنترل می کند بخیه ها موادی هستند که به طور جامع و متداول در تمام زمینه های جراحی مورد استفاده قرار می گیرند.
این ابزار هنگام بخیه زدن سوزن را نگه می دارد. قسمت دسته را می توان قفل کرد. این سوزن گیرها با انتهای ضخیم و نازک در دسترس هستند.
نوک نگهدارنده سوزن کوتاه تر و قوی تر از هموستات است. بخشی که بخیه را نگه می‌دارد، دندان تکان‌خورده است و ثبات را ممکن می‌سازد .
اینها فولاد با کیفیتی هستند که برای عبور بخیه از بافت با کمترین آسیب ساخته شده اند. سوزن های بخیه در طیف گسترده ای از کوچک تا بزرگ در دسترس هستند. نوک ها می توانند به صورت گرد مانند سوزن خیاطی یا به صورت مثلث باشند.
اشکال سوزنی: این سوزن ها می توانند مستقیم یا منحنی باشند. نوع منحنی: اینها می توانند به شکل دایره 1/2، 1،4، 3/8، 5/8 یا J باشند .
انتخاب بخیه های مناسب ممکن است به ساختار بیولوژیکی زخم و محل آناتومیک آن بستگی داشته باشد. این انتخاب به اندازه تکنیک و تجربه جراح مهم است. خواص بخیه ایده آل را می توان به شرح زیر برشمرد.
این مقدار با تقسیم وزن به دست می آید که باعث می شود بخیه به سطح مقطع بخیه پاره شود. این مقدار با قطر بخیه متناسب است. این مقدار بر اساس داروسازی آمریکایی استاندارد و شماره گذاری شده است. شماره گذاری به صورت #/0 است.
با افزایش عدد، قطر و استحکام کششی کاهش می یابد برای ایجاد امکان بسته شدن زخم در جراحی پلاستیک پریودنتال، حداقل نیروی کششی باید روی مواد بخیه اعمال شود.
این نیروی لازم برای باز کردن گره است. این به لغزندگی بخیه مربوط می شود این با پیکربندی فیزیکی مرتبط است. بخیه ها ساختار تک رشته ای و چند رشته ای دارند.
