مواد سفید کننده هالوژن مقرون به صرفه ترین مواد سفید کننده هستند و بیشتر بر پایه کلر یا برم هستند.
آنها علاوه بر اینکه در از بین بردن لکه ها و خاک بسیار مؤثر هستند، محصولات ضد میکروبی بسیار مؤثری نیز هستند – در واقع، تصفیه آب بزرگترین استفاده از مواد سفید کننده حاوی کلر است.
رایج ترین سفید کننده های هالوژن را می توان به چهار دسته تقسیم کرد: کلر، هیپوکلریت ها، ترکیبات N-کلرو و دی اکسید کلر.
مایع سفید کننده اکتیو دارای مواد درجه یک و با کیفیت می باشد و می تواند لباس را پاکیزه کند.
سه کلاس اول به عنوان ترکیبات “کلر موجود” یا “سفید کننده های کلر” طبقه بندی می شوند، اگرچه هیپوکلریت ها و ترکیبات N-کلرو در واقع حاوی گاز کلر نیستند.
محلول های هیپوکلریت بالاتر از PH 11 که سرعت تجزیه تقریباً مستقل از pH است پایدارترین هستند.
در این منطقه، سرعت تجزیه وابستگی درجه دوم به غلظت هیپوکلریت دارد.
تجزیه نیز با افزایش قدرت یونی افزایش می یابد، بنابراین محلول های غلیظ بسیار سریعتر از محلول های رقیق تجزیه می شوند.
علاوه بر این، به دلیل انرژی فعال سازی غیرمعمول بالا، سرعت تجزیه به میزان زیادی با دما افزایش می یابد.
با این وجود، محلول‌هایی با هیپوکلریت سدیم کمتر از 7 درصد و pH بالای 11 پایداری طولانی‌مدت قابل قبولی زیر حدود 30 درجه سانتی‌گراد دارند.
در صورت تولید با بهترین شیوه، مصرف کنندگان می توانند انتظار داشته باشند که سفید کننده هیپوکلریت تا زمان خرید حداقل دارای استحکام برچسب ذکر شده باشد و پس از یک سال حداقل نیمی از استحکام اولیه خود را حفظ کند.
محلول های هیپوکلریت بالاتر از PH 11 که سرعت تجزیه تقریباً مستقل از pH است پایدارترین هستند.
در این منطقه، سرعت تجزیه وابستگی درجه دوم به غلظت هیپوکلریت دارد.
تجزیه نیز با افزایش قدرت یونی افزایش می یابد، بنابراین محلول های غلیظ بسیار سریعتر از محلول های رقیق تجزیه می شوند.
